Vanmorgen vroeg op maar geen echte zonsopkomst gezien.
.JPG)
Beetje nevelig en windstil.
.JPG)
*
.JPG)
Even zon.
.JPG)
*
.JPG)
De zwammen zijn al groter gegroeid.
Nog een foto van gisterochtend: fietsers tussen het uitbundige fluitenkruid.
Deze foto werd Actuele Weerfoto op Meteo Consult.
Na de middag een ritje op de racefiets.
Soms beetje zon, maar ook dreigend.
Het zwembad bij Chaam heeft nauwelijks klanten.
Er is in zeer korte tijd een fiks perceel bos gekapt!
Maar lekker ritje van 42 km als training voor Rondje Tilburg op zondag.
Ochtendfoto is vanavond te zien op TV bij Omroep Brabant.
4 mei: een bijzondere dag voor velen.
Zelf denk ik altijd aan mijn vader, die op 3 maart 1942 met zijn schip de Siantar in de Indische
Oceaan door een Japanse onderzeeboot werd getorpedeerd na de Slag om de Javazee.
21 bemanningsleden verloren het leven, maar mijn vader, een goede zwemmer, kon naar nog enkele overgebleven reddingboten zwemmen, waardoor hij het het overleefde.
De foto is waarschijnlijk een laatste foto van het schip, geschilderd in oorlogsgrijs.
Zeelieden vielen na het uitbreken van de oorlog onder de krijgsmacht en zoals mijn
vader waren ze 6 jaar niet in Nederland.
Ha Margreet,
BeantwoordenVerwijderenDan is je vader echt op zee bewaard gebleven, vele zijn op zee gebleven.
De koopvaardij had het zwaar.
Is voor je moeder en kinderen een verschrikkelijke tijd geweest, berichten bleven vaak lang onder weg. oma
Heftig Margreet, hetgeen je vader heeft moeten doorstaan.....
BeantwoordenVerwijderenJouw vader heeft dus net als mijn pa 3,5 jaar knijp gezeten bij die rot jap.
BeantwoordenVerwijderenOver de verschrikkingen in een jappenkamp wordt in Nederland weinig over gesproken.
Daar baal ik soms van, want niet alles, maar sommige zaken heeft vader verteld hoe wreed die spleetogen konden zijn. Ja Margreet ik kan over de jap nog steeds niet fijn schrijven al moet ik toegeven dat de naoorlogse generatie Japanners (zie je hoe ik het schrijf met een hoofdletter) een heel andere mentaliteit heeft. Ik spreek uit ervaring.
Emotionele groeten
Albert
@ Een geluk bij een ongeluk, want na een dag in de reddingboten ronddobberen zijn ze gevonden door een Nederlandse schip, de Spilbergen, die ze in het veilige Australië aan land heeft gebracht. Vandaar ging mijn vader naar de Verenigde Staten en uiteindelijk weer varen. Kerstmis 1945 was hij eindelijk thuis.
Verwijderenohhhh margreet hier heeft de héle dag de zon geschenen
BeantwoordenVerwijderenwe hebben zelfs buiten zitten eten lunchen en borrelen :-)
Daar word je toch koud en naar van !
BeantwoordenVerwijderenVreselijke verhalen allemaal
En daarom moeten we goed en bewust van de vrijheid genieten
Maar moie foto`s alhoewel het grijs is.
Fijn weekend
Margreet, met mooi weer goede foto's maken? Fluitje van een cent. Maar jij bewijst iedere keer dat je bij alle weersomstandigheden mooie foto's kunt maken. Chapeau.
BeantwoordenVerwijderenDag Margreet
BeantwoordenVerwijderenJe hebt er weer een mooie serie neergezet en de fietsers net boven het fluitekruit uit is bijzonder mooi.
Proficiat weer met je weerfoto`s
Gr. en een fijne zondag.
:)
Heftig verhaal van je vader. Zo heeft iedereen herinneringen aan die tijd. Het is goed dat we er jaarlijks aandacht aan schenken.
BeantwoordenVerwijderenKnap van je dat het je zo vaak lukt om je weerbeeldfoto's gepubliceerd te krijgen.
Wat een geluk, dat jouw vader deze aanslag heeft overleefd.
BeantwoordenVerwijderenJouw bestaan heeft dus aan een zijden draadje gehangen...
Onvoorstelbaar toch eigenlijk, hè?
Je doet gewoon je werk en dan overkomt je dit.
Aan deze kant van de oorlog wordt inderdaad veel te weinig aandacht besteed.
Bij je foto's zitten weer een paar heel bijzondere.
De zwammen en het fluitenkruid....onvoorstelbaar, dat die in hetzelfde jaargetijde genomen zijn.
Fijne zondagavond nog en groetjesssss...Ria.